Rozdział 1 Mordercze Treningi

Las niedaleko Magnolii, była noc...

Siedziałem na ziemi, na tyłku i rozglądałem się po tym jakże dziwnym miejscu.

ziemia dziwnie była wilgotna jak po deszczu, liście u drzew były w dziwnych proporcjach...

i do tego ogarniał mnie nie co mały dreszczyk, plus jest w tym, że niebo było

spokojne i gwiazdy jasno świeciły.

 Wstałem i zacząłem iść przez ten las mokrą i błotnistą ziemią.

nie daleko było miasto, może popytam się kogoś, może ktoś odpowie mi, co to za miejsce.

Przekraczając mury miasta, jedyna osoba która wpadła mi w oko, to była białowłosa kobieta

nie patrząc na innych podszedłem spokojnie, nie tracąc ją z oczu

Timmid:

Cześć, wiesz może co to za miejsce?

MiraJane 

Taak, to Magnolia...

Timmid:

Mag... co?

Mirajane

Magnolia, głuptasie... nigdy o niej nie słyszałeś?

Pokręciłem przecząco głową, patrząc na nią jak na wariatkę

MiraJane

Oj, nieuk z ciebie...

(zaśmiała się)

Timmid:

Po prostu nie wiedziałem o niej, i tyle...

Mirajane wyglądała jakby, się nad czymś zastanawiała, i nie spuszczała ze mnie swoich kobaltowoniebieskich oczu.

Mirajane:

Chodź ze mną, skoro o niej nie słyszałeś, więc pozwiedzasz sobie, ze mną

(dodała lekki uśmiech)

Nie mogłem odszukać słowa rezygnacji więc, poszedłem za nią... lecz jedyny budynek jaki mnie zainteresował w Magnolii to, wielka budowla przypominająca zamek  

stanąłem w miejscu i patrzyłem na ciekawy styl budowli a, na samej górze falowała horongiew 

ze znakiem przypominający smoka w czerwonym tle.

Timmid:

Co to?

Mirajane:

To, Gildia Fairy Tail... jestem jej członkinią 

Poczułem się, jak w jakiejś grze komputerowej, jeszcze raz z góry do dołu spojrzałem na budowlę

Timmid;

Należysz do niej?

Mirajane:

Tak, ale chyba nie ty... czy ty

Spojrzała na mnie, jakby miała za chwilę paść ze szczęścia 

Timmid:

A czemu nie?

Założyłem ręce na biodra i spojrzałem na Mirę

Mirajane:

hah... od tak, się tam nie dołącza, musisz pokazać, co potrafisz

możemy sprawdzić twoją magię...

Chyba się przesłyszałem, jaką magię?! co to za cholerny świat

skierowałem wzrok na nią 

Timmid:

O czym ty mówisz, jaką magię?!

Mirajane zrobiła facepalm, i odsłoniła jeno swoje oczy i wlepiła we mnie

Mirajane:

z jakiej ty choinki spadłeś?! 

Timmid:

Czyli jednak mi nie wytłumaczysz?

Mirajane złapała mnie za rękę i zaczęła spokojnie prowadzić w stronę budowli Fairy Tail.

Jak masz na imię? bo ja Timmid 

Mirajane:

Jestem Mirajane... miło poznać

Mirajane już prowadziła mnie na schody i Mira otwierając wielkie drzwi, ukazało mi się wielkie pomieszczenie, w niej wiele stolików a na środku wielki barek, w sali było dużo 

ludzi.Mira ciągnęła mnie przez całą salę, czując na sobie wzrok członków Fairy Tail.

Mira zapukała do drzwi i bez odpowiedzi weszła do środka wpychając mnie do pokoju.

Na środku był wielki stół a na nim stał niski staruszek odwrócony tyłem

Makarov 

No co tam, Mira?

Mirajane:

Makarov, mamy ochotnika na członka Fairy Tai;

Makarov odwrócił się, staruszek miał siwe wąsy.Zeskoczył ze stołu wcale nie narzekając na bóle w krzyżu jak inne dziady, po woli podszedł do mnie

Makarov, trzeba sprawdzić jaką ma moc.

Makarov

No to się, da załatwić

Makarov złapał mnie za rękę i pociągnął mnie, tak aby się schylił, przejechał ręką mi przed oczami i podniósł brew

no... diamen, jak nie inaczej

Timmid

O czym ty bredzisz, starcze...

Makarov

(używa zaklęcia Tytan i staje się ogromny )

MOŻE BY TAK SPOKOJNIEJ!!!

Gniew Makarov'a zerwało mnie z nóg i wyszczerzyłem się ze strachu

Mirajane:

Makarov, no i masz... wystraszyłeś dzieciaka

Makarov zmniejszył się 

Makarov

Szacunek, niech będzie...

 Podchodzi do swojego biurka i wskakuje na niego i kontynuje wpatrywanie się w okno.